2009.12.08, Ἵ.Β.Μ. Δ΄, Θεωρία καὶ Πράξη τῆς Ψαλ­τι­κῆς Τέχνης – Ρυθμός

Συνέδριο Δ΄ Δι­ε­θνὲς Συ­νέ­δρι­ο Μου­σι­κο­λο­γι­κὸ καὶ Ψαλ­τι­κό          Θεματική    «Θεωρία καὶ Πράξη τῆς Ψαλ­τι­κῆς Τέχνης – “Τὰ Γένη τῆς (Ἑλληνικῆς) Βυζαντινῆς Ρυθμοποιίας” καὶ τρέχοντα “Ψαλτικὰ Θέματα”»

Διοργάνωση    Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος τῆς Ἐκ­κ­λη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος – Ἵ­δρυ­μα Βυ­ζα­ντι­νῆς Μου­σι­κο­λο­γί­ας – Ὁμοσπονδία Συλλόγων Ἱεροψαλτῶν Ἑλλάδος (Ὁμ.Σ.Ἱ.Ἑ.) – Πανελ-λήνιος Σύνδεσμος Ἱεροψαλτῶν «Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς καὶ Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός», μὲ τὴν ὁργανωτικὴ συμπαράσταση τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Τέχνης καὶ Μουσικῆς, ὑπὸ τὴν εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρ-χιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, κ. Ἱερωνύμου

Τόπος, Χρόνος   Ἀ­θῆ­ναι, 08-11/12/2009 (Φιλολογικὸς Σύλλογος «Παρνασσός»)

Ἀ­να­κοί­νω­ση    « Ρυθμικὴ Ἀνάλυση τῶν μελῶν ὡς μέσο διδασκαλίας τῆς Ψαλτικῆς ΤέχνηςΣυμβολὴ στὴν Ἀνάλυση τοῦ Βυζαντινοῦ Μέλους»

Πε­ρί­λη­ψη    Δύο ἀπὸ τὰ μεγάλα ζητήματα τῆς Ψαλτικῆς Τέχνης, τὰ ὁποῖα παραμένουν ἀνέγγιχτα ἀπὸ ἐπιστημονικῆς σκοπιᾶς, εἶναι αὐτὰ τῆς Ἀναλύσεως τοῦ Βυζαντινοῦ καὶ Μεταβυζαντινοῦ μελους καὶ τῆς Διδακτικῆς τῆς Ἑλληνικῆς Μουσικῆς, δεδομένου ὅτι ἀπουσιάζουν ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ Πανεπιστήμιά μας οἱ εἰδικοὶ αὐτοὶ τομεῖς (ὅπως, ἄλλωστε, καὶ τῆς Παιδαγωγικῆς). Πολὺ περισσότερο, ὅποια βήματα κι ἂν ἔχουν πραγματοποιηθεῖ ὡς τώρα πρὸς τὶς κατευθύν-σεις αὐτές, δὲ φθάνουν στοὺς φορεῖς καὶ στοὺς χώρους διδασκαλίας, τὰ δὲ πορίσματά τους παραμένουν ἄγνωστα στοὺς διδασκάλους Ἐκκλησιαστικῆς καὶ Παραδοσιακῆς Μουσικῆς καὶ σὲ ὅσους καταρτίζουν τὰ σχετικὰ Προγράμματα Σπουδῶν. Ὡς γνωστόν, οἱ διδάσκοντες τὸ ἀντικείμενο στὶς Σχολὲς Βυζαντινῆς Μουσικῆς καὶ τὰ Ὠδεῖα διδάσκουν αὐτοσχεδιάζοντας (πότε ἀποτελεσματικά, πότε ὄχι), μιμούμενοι, κυρίως, τοὺς δικούς τους διδασκάλους. Ὅμως, ἡ ἐφαρμογὴ τῶν πορισμάτων τῆς Ἀναλύσεως καὶ τῆς Διδακτικῆς τῆς Ψαλτικῆς Τέχνης στὴν πράξη εἶναι δυνατὸ νὰ ὁδηγήσει στὴν ἐπινόηση καὶ ἐφαρμογὴ συγχρόνων μεθόδων διδασκαλίας, θεμελιωμένων μὲν στὴν παλαιὰ παράδοση, ἀποτελεσματικότερων δὲ στὴν προσέγγιση ἢ στὴν ταχύτερη καὶ ἀρτιώτερη κατάρτιση τῶν διδασκομένων. Ἕνα θεμελιῶδες χαρακτηριστικό τοῦ Βυζαντινοῦ Μέλους, τοῦ ὁποίου θεωρεῖται ἀπαραίτητη ἡ μορφο-λογικὴ ἐξέταση εἶναι τὸ ζήτημα τοῦ Τονικοῦ Ρυθμοῦ, τὸ «κατὰ «Πόδας» ψάλλειν». Στὸ ἐν λόγῳ Συνέδριο κατετέθησαν τὰ πορίσματα ὁρισμένων πειραματικῶν μελετῶν καὶ παρατηρή-σεων, σχετικὰ μὲ τὴν χρησιμότητα τῆς Ρυθμικῆς Ἀναλύσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν μελῶν στὴ διδακτικὴ πράξη.

Ἐκδόθηκε    Ἡ ἐργασία ἐκδόθηκε στὰ Πρακτικὰ τοῦ Συ­νεδρίου, ἔκδοση τοῦ Ἱδρύματος Βυζαντινῆς Μουσικολογίας τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 2015, σελ. 317- 330.

Tὸ pdf τῆς ανακοινώσεως μπορεῖτε να βρεῖτε καὶ νὰ κατεβάσετε ἀπὸ ΕΔΩ.