2014.06.29, 1ο Δ.Δ.Μ.Σ. τοῦ Τ.Ψ.Τ.Μ. – Ἡ Ψαλτικὴ Τέχνη ὡς Αὐτόνομη Ἐπιστήμη

           Συνέδριο   1ο Διεθνὲς Διεπιστημονικὸ Μουσικολογικὸ Συνέδριο

          Θεματική    « Ψαλτικὴ Τέχνη ὡς Αὐτόνομη Ἐπιστήμη: Ἐπιστημονικοὶ Κλάδοι Συνα-φῆ Ἐπιστημονικὰ Ἀντικείμενα Διεπιστημονικὲς Συνεργασίες, Διαθεματικό-τητα καὶ Διαδράση»

       Διοργάνωση    Τομέας Ψαλτικῆς Τέχνης καὶ Μουσικολογίας τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου, μὲ τὴν αἰγίδα τῆς Ἱ.Μητροπόλεως Δημητριάδος καὶ Ἁλμυροῦ

   Τόπος, Χρόνος   Βόλος, 29/06 – 03/07/2014, (Συνεδριακὸ Κέντρο «ΘΕΣΣΑΛΙΑ»)

       ­να­κοί­νω­ση    « Ψαλτικὴ Τέχνη ὡς Αὐτόνομη Ἐπιστήμη: Ἐπιστημονικοὶ Κλάδοι Συνα-φῆ Ἐπιστημονικὰ ἈντικείμεναΔιεπιστημονικὲς Συνεργασίες, Διαθεματικό-τητα καὶ Διαδράση»

         Πε­ρί­λη­ψη    Ἡ ἐπιστήμη τῆς ἐν γένει μουσικολογίας, ἀναπτύχθηκε τὶς τελευταῖες δεκαετίες στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο σύμφωνα μὲ τὸ πνεῦμα καὶ τὶς ἀντιλήψεις τῶν εἰσηγητῶν αὐτῆς, ὅτι ἡ μουσικὴ εἶναι μία, αὐτὴ εἶναι ἡ λεγόμενη Εὐρωπαϊκὴ Μουσική, ἐνῷ ὁποιαδήποτε ἄλλη μουσικὴ ἔκφραση ἀποτελεῖ κατώτερη τέχνη, ἀνάξια λόγου, πολὺ περισσότερο, ἀνάξια μελέτης καὶ ἐπιστημονικῆς διερεύνησης. Ὑπὸ τὸ πρῖσμα αὐτό, ἡ Ψαλτικὴ Τέχνη, ὁ τόσο σπουδαῖος μακραίωνος βυζαντινὸς καὶ μεταβυζαντινὸς μουσικὸς πολιτισμός, ὅπως καὶ γενικότερα, κάθε παραδοσιακὴ μουσικὴ ἔκφραση, ἀντιμετωπίζεται, ἀκόμη σήμερα, τόσο ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ πολιτεία, ὅσο καὶ ἀπὸ μεγάλο τμῆμα τῆς ἑλληνικῆς μουσικῆς καὶ μουσικολογικῆς κοινότητας, ὡς μία δευτερεύουσα, ἀδιάφορη τέχνη, γιὰ τὴν ὁποία οἱ Ἕλληνες ἀρκεῖ νὰ ἔχουν μία, κάποια, ἐγκυκλο-παιδικὴ γνώση. Τὸ 1ο Διεθνὲς Διεπιστημονικὸ Μουσικολογικὸ Συνέδριο τοῦ Τομέα Ψαλτικῆς Τέχνης καὶ Μουσικολογίας τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου φιλοδοξεῖ: – Νὰ ὑπενθυμίσει ὅτι ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Μουσικὴ εἶναι ἕνας σπουδαῖος αὐτόνομος μουσικὸς πολι-τισμόςνὰ ἀναγνωρίσει καὶ προβάλει τὶς ὑπεράνθρωπες πρὸς αὐτὸν τὸ σκοπὸ προσπάθειες, ποὺ κατέβαλαν ἕως τώρα οἱ δάσκαλοι τῶν σύγχρονων μουσικολόγων τῆς Ψαλτικῆς Τέχνης,  – νὰ προσδιορίσει ἐπίσημα τοὺς ἐπιστημονικοὺς κλάδους καὶ τομεῖς τῆς λεγόμενης Βυζαντινῆς Μουσικολογίας,νὰ ἐνθαρρύνει διεπιστημονικὲς συνεργασίες, προκειμένου ἡ μὲν Ψαλτικὴ νὰ ἀποκτήσει νέα ἐργαλεῖα μελέτης καὶ ἔρευνας, προερχόμενα ἀπὸ ἄλλους ἐπιστημονικοὺς χώρους, οἱ δὲ λοιπὲς ἐπιστῆμες νὰ ἀνακαλύψουν τὴν Ψαλτικὴ ὡς ἕνα νέο πεδίο δράσης ἢ καὶ ὡς ἕνα νέο πολύτιμο ἐργαλεῖο στὴν προώθηση τῶν δικῶν τοὺς ἐρευνῶν. Ὅσον ἀφορᾶ δὲ τὴν διαθεματικότητα καὶ τὴ διεπιστημονικότητα, γιὰ τὶς ὁποῖες πολὺς λόγος γίνεται τὴν τελευταία δεκαετία, ἂς σημειωθεῖ ὅτι ἦταν ἀνέκαθεν αὐτονόητες στὸν κύκλο τῶν διδασκάλων καὶ μελετητῶν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς, ἐφόσον ποτὲ δὲν σκέφθηκαν νὰ τὴ θεωρήσουν ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὶς ἄλλες ἐκκλησιαστικὲς τέχνες καὶ λειτουργικὲς ἐπιστῆμες.

       ­να­κοί­νω­ση    The Psaltic Art as an Autonomous Science: Scientific Branches – Related Scientific Fields – Interdisciplinary Collaborations and Interaction”

         Πε­ρί­λη­ψη    In Greece over the last several decades, the science of musicology has developed in accordance with the spirit and attitudes of its proponents, namely that there is a music, so-called “European” music, with a noble character, and all other musical expressions are lesser arts, unworthy of mention let alone study and academic research. This is why Byzantine music, as well as more generally any traditional musical expression, is seen even today, both by the Greek state and the academic musicological community, as a minor, immaterial art, about which perhaps a few Greek musicians have some encyclopedic knowledge. The 1st International Interdisciplinary Musicological Conference of the Department of the Psaltic Art and Musicology of the Volos Academy for Theological Studies aims to highlight the Ecclesiastical Music as an important autonomous musical culture, and further to recognize and showcase the superhuman efforts made toward this end by teachers of contemporary musicologists of the Psaltic Art, and finally to formally identify the disciplines and areas of so-called Byzantine Musicology and encourage interdisciplinary collaborations, so that this emerging field can acquire new research tools from other academic areas, and the other sciences can discover chanting as a new field or as a valuable new tool in promoting their own research. As for the interdisciplinary and multidisciplinary, about which there has been much talk in the last decade, it should be noted that this was always implicit among the circle of teachers and scholars of Ecclesiastical Music, to whom it never would have even occurred to consider Ecclesiastical Music independent of other ecclesiastical arts and liturgical sciences, or even of Western Music.

          Ἐκδόθηκε      Ἡ παροῦσα Κεντρικὴ Ὁμιλία ἐκδόθηκε δίγλωσση, σὲ Ἑλληνικὴ (σελ. 19 – 32) καὶ Ἀγγλικὴ γλῶσσα (σελ. 33 – 42), στὰ Ἠλεκτρονικὰ Πρακτικὰ τοῦ Συ­νε-δρίου. Ἐπιμελητὲς Ἐκδόσεως: Κωνσταντῖνος Χαριλ. ΚαραγκούνηςΓεώργιος Κουρουπέτρογλου, ἔκδοση Τομέα Ψαλτικῆς Τέχνης καὶ Μουσικολογίας τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου, ἐκδόσεις «ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ», Βόλος 2015, σελίδες 600 (ISBN-13: 978-618-82128-3-1). Ὁ Τόμος τῶν Ἠλεκτρονικῶν Πρακτικῶν εἶναι ἀναρτημένος στὸν ἰστότοπο τοῦ Τ.Ψ. Τ.Μ. τῆς Ἀ.Θ.Σ.Β. (www.tomeaspsaltikis.gr) ἐδῶ: (https://tomeaspsaltikis. gr/el/ἠλεκτρονικὰ-πρακτικὰ-τοῦ-1ου-δδμσ-το/) καὶ συνοδεύεται ἀπὸ Ἠλεκτρονικὲς Ἐκδόσεις τῶν Φυλλαδίων τῶν Βιογραφικῶν Σημειωμάτων τῶν Εἰσηγητῶν καὶ τῶν Περιλήψεων τῶν Εἰσηγήσεων (τὸ ἑλληνικὸ μὲ ISBN-13: 978-618-80811-5-4 καὶ ἀγγλικὸ μὲ ISBN-13: 978-618-81264-4-2).